“Ik voel niks…” Meteen trekt het mannetje zijn handen weer terug, een zekere blik tekent zijn gezicht. “Soms moet je even wat langer wachten tot je iets voelt, geef het even de tijd. Probeer nog maar eens.” Met twee opgetrokken wenkbrauwen doet hij zijn hand weer tussen mijn open handen. Tien seconden later gebeurt het; ik zie zijn ogen iets wijder openen en zijn mond valt even open. “Ja, ik voel het! Het begint te tintelen en wordt warm.” Mijn jonge cliënt van 7 jaar kwam 15 minuten geleden nog wat gespannen binnen. Na mijn uitleg over energie besluit ik hem even te laten voelen wat energie is. Ik begin…

Het is 10.30 en ik bevind mij in de yogastudio Hoog & Droog. Mijn mat is alvast uitgerold, de waterkoker pruttelt op de achtergrond en de eerste lente zonnestralen glijden de ruimte in. Terwijl ik in mijn map zit te turen naar de les die ik voor vandaag heb voorbereid komt mijn eerste leerling binnen. Het is een van de jongste kinderen van deze groep, waarin kinderen van 6-9 jaar zitten. Ze plukt een mat van de muur en we begroeten elkaar. Ik lees mijn volgorde nog een keer door terwijl zij naast mij haar mat uitrolt en deze hermetisch tegen de mijne aanplakt. Een klein, maar diep zuchtje ontsnapt…

Het is stil in de yogaruimte. Zes tieners van een jaar of 13 liggen op hun rug in de savasana, de laatste houding waar we de yogalessen altijd mee afsluiten. Na een energieke reeks van yogahoudingen, de drakendans genaamd, staat er bij eenieder een rode blos op de wangen. Ik zit op mijn poef en leid de jongeren door een meditatie, waarbij ik hen hun aandacht laat richten op hun diepe buikademhaling. Terwijl ik rustig in het rond kijk zie ik al hun buiken kalmpjes op en neer bewegen. Na een aantal minuten vertellen stop ik met praten. Ik draai het volume van de muziek langzaam weg en een stilte…

Vandaag is al zover. De eerste dag van april en het is heerlijk warm buiten. Zo warm, dat ik besluit lekker naar buiten te gaan met de kinderen om daar in het grasveld yoga te doen. De zon schijnt zo helder en de temperatuur is zo hoog, dat ik vermoed dat het gras al wel droog zal zijn. Terwijl de kinderen binnenkomen loopt er een meisje op mij af met een doosje in haar handen. “Kijk eens meester, ik heb een cadeautje voor je gemaakt.” Verrukt begin ik op en neer te dansen en maak ik haar zelf geknutselde cadeautje open. Binnen vind ik niets, op een heel klein briefje…

“Robin”… Met grote ogen kijk ik op naar de vrouw die net mijn naam sprak. Ik had het verwacht, voelde het aankomen en toch ben ik ergens verbaasd. Ik zit in een kring van stoelen en in het midden staat een klein groepje mensen. We zijn bezig met een opstelling, een familie opstelling om precies te zijn. Het thema: verlies. Het verliezen van je kind als moeder. Een heftig thema, wat door een ieder in de ruimte heftig wordt gevoeld. In een opstelling worden deelnemers in de kring gevraagd een positie in te nemen in het veld van de opsteller. Zo kun je gevraagd worden te gaan staan voor het…