De wensballon

Flynn (7) loopt naast mij. Het is een zonnige dag en we maken een rekenwandeling waarbij ik zowat alles in onze omgeving inzet om rekensommen te creëren om die vervolgens op mijn kleine leerling af te kunnen vuren. “Meester”, zegt Flynn ineens. “Als je in China een wensballon aansteekt en de lucht in laat gaan, je weet wel, zo een van papier die niet milieuvervuilend is, dan is het wel belangrijk dat je goed kijkt van welke kant de wind komt.” “Oh ja, is dat zo jongen”, antwoord ik rustig, nieuwsgierig naar wat er nu gaat komen. “Ja”, vervolgt Flynn: “Want als de wind van de verkeerde kant komt, kan hij zomaar terechtkomen op de hooischuur van de meneer die hem heeft aangestoken. En dan heb je aan een strootje genoeg hoor meester, dan vliegt alles zomaar in de brand.” “Laat die meneer nu net gewenst hebben dat hij een nieuwe hooischuur zou krijgen, toen hij die wensballon liet opgaan”, antwoord ik ironisch, met een guitige blik op mijn gezicht. De kleine jongen snapt mijn grapje gelijk en begint te giechelen. “Laat mij je iets heel belangrijks leren knul: wees heel duidelijk is hetgeen je wenst in het leven. Want het zou zomaar kunnen, dat je precies krijgt wat je hebt gevraagd, maar op een hele andere manier dan je in gedachten had…”